Wat maakt jou trots in je werk?

De kinderen waarmee ik werk, zitten in een moeilijke situatie. Denk aan een echtscheidingsconflict of een slechte band met de ouders. Als coach wil ik de verhalen van deze kinderen overbrengen op hun ouders, zodat ze zich gehoord en gezien voelen. Dan kunnen ze samen werken aan een prettig thuis en een goede toekomst. Het is mooi dat ik kinderen hierbij kan helpen. Door ze net dat zetje in de juiste richting te geven, ze anders te laten denken of ze meer opties te bieden. Ik heb hiermee maar voor een klein percentage invloed, maar dit kan wel het verschil maken. Daar ben ik echt trots op. Zo was ik bijvoorbeeld mentor van een jongen die is weggelopen van huis na een ruzie met zijn ouders. Hij trok in bij een vriendin en ging anderhalf jaar niet naar school. Hij had geen contact meer met het thuisfront. Uiteindelijk kwam deze jongen bij ons en heeft hij met onze hulp de draad weer opgepakt. Wij zorgden voor een veilige basis waarin hij echt met zichzelf aan de slag kon gaan. Nu heeft hij werk, een appartement, een vriendin en weer contact met zijn ouders. Maar wel in hoeverre hij dat wil. Hij heeft de regie. Het is toch tof dat dit me samen met mijn collega’s gelukt is?!

Hoe bereik je dit soort mooie resultaten?

Ik word erg blij van het sparren met collega’s uit verschillende vakgebieden, omdat zij me op andere ideeën brengen. Hiermee help ik niet alleen mezelf, maar ook de kinderen verder. Daarom bekijk ik altijd met een klein team hoe we een casus kunnen aanpakken. In dit team is elke groep vertegenwoordigd. Als ik vastloop op inhoud, kan ik overleggen met een gedragswetenschapper. Wil ik in een thuissituatie de ouders iets laten doen, dan kan ik terecht bij de ouderbegeleiders of de collega’s in de ambulante tak. Door zo te schakelen, versterken we elkaar maximaal. Bovendien houden mijn collega’s me scherp. Heel belangrijk! Want het gevaar in de zorg is dat je dingen altijd op dezelfde manier doet, omdat je denkt dat het zo moet. Maar elke casus is uniek. Het is dus goed dat mijn collega’s me erop wijzen als ik een casus op een andere manier moet aanpakken. Hierdoor kunnen we samen écht iets toevoegen voor de kinderen en de situatie waarin zij zich begeven. Hoe blijf jij uitgedaagd in je werk en hoe draagt Combinatie Jeugdzorg hieraan bij?

Zolang ik geprikkeld word door nieuwe dingen, doe ik met plezier mijn werk. En geprikkeld word ik zeker bij Combinatie Jeugdzorg! Ik mag mezelf hier blijven ontwikkelen en uitdagen. Dus volg ik een opleiding speltherapie, draai ik mee met projecten en pak ik taken op die buiten het reguliere werk vallen. Zoals individueel coachen. Ook krijg ik alle ruimte om op zoek te gaan naar andere werkvormen voor therapie. Ik denk namelijk dat er te weinig soorten therapie zijn voor de oudere jeugd, die niet gericht zijn op het voeren van een gesprek. Ik daag mezelf graag uit om deze jongeren op een betere manier te helpen. Speltherapie past daar goed bij. Samen met collega’s mag ik uitproberen of dit werkt. Dat vooruitstrevende aspect vind ik het allerleukste aan mijn werk, want zo kan ik passende oplossingen bedenken om kinderen echt in hun kracht te zetten!