Marit Lamers (45) kwam er tijdens de mbo-opleiding Uiterlijke verzorging achter dat ze niet gemaakt is om de hele dag stil te zitten. Zorgen voor, luisteren naar en het werken met kinderen en jongeren, daar lag en ligt haar interesse. Na de hbo-studie Sociaal pedagogische hulpverlening (SPH) ging ze aan de slag in de jeugdzorg. Eerst in Breda, daarna in Veldhoven bij Combinatie Jeugdzorg, waar ze alweer 21 jaar werkt. Als ambulant hulpverlener ondersteunt ze gezinshuisouders met de kinderen en jongeren die bij hen geplaatst zijn. Deze kinderen en jongeren hebben heftige ervaringen meegemaakt en/of psychische (mentale) problemen en kunnen niet thuis wonen.

Wij vroegen Marit een aantal vragen te beantwoorden.

Hoe ben je hier terecht gekomen?

Bij Combinatie Jeugdzorg begon ik als pedagogisch medewerker op een behandelgroep. Veertien jaar geleden maakte ik de overstap naar ambulant hulpverlener voor gezinshuizen. Dit doe ik nog steeds met heel veel plezier. Ik werk vanuit onze locatie in Veldhoven maar ben ook vaak onderweg naar de gezinshuizen die ik begeleid.

Wat is een gezinshuis?

Kinderen die intensieve zorg nodig hebben en niet meer bij hun ouders kunnen wonen, kunnen in een gezinshuis terecht. Gezinshuisouders bieden dag en nacht opvoeding, ondersteuning en zorg aan bij hen geplaatste kinderen en jongeren. In een gezinshuis wonen gemiddeld 4 kinderen tussen de 2 en 23 jaar, samen met de gezinshuisouders en hun eigen kinderen. Een van de gezinshuisouders heeft een pedagogische opleiding en is in dienst bij Combinatie Jeugdzorg, daarnaast vraagt het ook echt iets van de partner. Een gezinshuis zijn doe je samen. Niet alle gezinshuisouders hebben een zorgachtergrond. Er zitten zij-instromers bij uit hele andere werkvelden. Ook zien we dat pleegouders de overstap maken naar het starten van een gezinshuis. Zij halen voldoening uit zorgen voor kinderen die echt iets extra’s nodig hebben en willen zich daar volledig voor gaan inzetten. Ze volgen een pedagogische opleiding om zo de overstap te maken.

Waar bestaat je werk uit?

Als ambulant hulpverlener ondersteun ik de gezinshuisouders, de kinderen, hun ouders en andere mensen uit het netwerk. Ik werk in een klein team met gedragswetenschappers (psychologen of pedagogen) en ambulant hulpverleners. Samen met de gezinshuisouders (en soms pedagogisch medewerkers), zorgen we ervoor dat de kinderen de begeleiding, coaching, behandeling en veiligheid krijgen die ze nodig hebben, zodat ze zich zo goed mogelijk ontwikkelen. We willen dat ze straks op eigen benen kunnen staan of weer thuis kunnen gaan wonen. Ik houd de hulpverlening in de gaten en regel zaken die hiervoor nodig zijn.

Hoe ziet een werkdag eruit?

Ik coach gezinshuisouders, praat met kinderen of ouders, ga mee naar een gesprek op school, bel met andere hulpverleners, maak en evalueer hulpverleningsplannen. Daarnaast zet ik soms ‘video-interactie-begeleiding’ in. Door korte video’s te maken van situaties in de opvoeding krijgen gezinshuisouders of ouders en soms ook kinderen inzicht in wat er gebeurt, en hoe ze een volgende keer anders kunnen reageren. Ook houd ik mij bezig met ontwikkelingen op het gebied van kwaliteit of uitbreiding van de gezinshuizen.

Wat zijn uitdagingen die je tegenkomt? En hoe ga je daarmee om?

Er zijn genoeg uitdagingen in de jeugdzorg maar ik denk altijd: uitdagingen zijn er om aan te gaan en op te lossen. Ik kijk naar mogelijkheden. Met die instelling ga ik het gesprek aan. Kinderen hebben het recht om zich op een goede manier te ontwikkelen. Uit ervaring weet ik dat je vaak samen een oplossing vindt.

Wat geeft jou voldoening in je werk?

Elk stapje dat de kinderen en jongeren maken in hun ontwikkeling. Zien dat de gezinshuisouders de kinderen en jongeren een plek bieden waar ze zichzelf mogen zijn. Dat de gezinshuisouders achter het gedrag van de kinderen blijven kijken en steeds weer zoeken naar mogelijkheden om hen verder te helpen. Hun inzet en doorzettingsvermogen. Ouders, zoveel als mogelijk, ouders laten zijn, ook al groeien hun kinderen op in het gezinshuis. Als we met hen een goede samenwerking hebben, in het belang van het kind, laten we samen zien aan het kind dat alle partijen er mogen zijn en belangrijk zijn.

Wat zou je willen zeggen tegen iemand die geïnteresseerd is in de zorg?

Werken in de zorg is het mooiste wat er is. Onderdeel mogen zijn van het leven van mensen, als ze het even niet zelf kunnen. Op die momenten ondersteuning bieden, op wat voor manier dan ook, geeft energie.